Odmiana imienia Eddusia przez przypadki

Eddusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eddusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Eddusi

Celownik
(komu? czemu?):Eddusi

Biernik
(kogo? co?):Eddusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eddusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eddusi

Wołacz
(hej!):Eddusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EddusiaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Eddusia.
Ma na imię Eddusia.
Eddusia chce pójść ze mną na spacer.
Dopiero do mnie dotarło, że Eddusia już tu jest.
Eddusia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EddusiRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Eddusi.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Eddusi.
Od razu zobaczyła ich mama Eddusi.
Jadę do Eddusi.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Eddusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
EddusiDopiero teraz zrozumiałem, że Eddusi coś się stało.
Opowiadam Eddusi o swoich zainteresowaniach.
Daję Eddusi, to co najlepsze we mnie.
Dzięki Eddusi mamy kolejny artykuł po polsku.
Dzięki Eddusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
EddusięEddusię zaświerzbiały ręce.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Eddusię.
Pożegnali w końcu Eddusię i wyszli razem.
Spotkałam Eddusię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Na Eddusię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EddusiąZobacz wywiad z Eddusią oraz innymi uczestnikami finału.
Przez chwilę oboje z Eddusią patrzyli na siebie.
Razem z Eddusią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Tym razem korespondowałam z Eddusią.
Ja z Eddusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EddusiA przecież nikt inaczej o Eddusi nie pisał.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Eddusi.
Przy Eddusi zapomniałem o wszystkim.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Eddusi.
Mowa oczywiście o Eddusi.

Wołacz:
(hej!)
EddusiuEddusiu! Wróć do mnie!
Dobranoc Eddusiu!
Dobry wieczór Eddusiu!
Hej Eddusiu!
Eddusiu! Uważaj!