Odmiana imienia Ebrulfek przez przypadki

Ebrulfek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ebrulfek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ebrulfka

Celownik
(komu? czemu?):Ebrulfkowi

Biernik
(kogo? co?):Ebrulfka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ebrulfkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ebrulfku

Wołacz
(hej!):Ebrulfku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EbrulfekEbrulfek chce pójść ze mną na spacer.
Co robi Ebrulfek?
Ebrulfek nie umie śpiewać.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Ebrulfek.
Dla mnie było już jasne, ze Ebrulfek umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EbrulfkaPrzez cały dzień czułam wzrok Ebrulfka na sobie.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Ebrulfka.
Jadę do Ebrulfka.
W domu babci Ebrulfka od zawsze stał stary zegar.
Póki co dodaję zdjęcia Ebrulfka z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
EbrulfkowiOddaję Ebrulfkowi list.
Ten nie pozostał dłużny Ebrulfkowi.
Kto wie, może Ebrulfkowi wyjdzie do na dobre.
Musiałam się zwierzyć Ebrulfkowi.
Mama przyznała rację Ebrulfkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
EbrulfkaSpotkałam Ebrulfka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Odprowadziłam Ebrulfka do wyjścia.
Na Ebrulfka spłynęła niewymowna ulga.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Ebrulfka.
Kawę kupioną przez Ebrulfka wysypała z plastykowego opakowania do puszki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EbrulfkiemTym razem korespondowałam z Ebrulfkiem.
Jadę z Ebrulfkiem na dyskotekę.
Ja z Ebrulfkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Pracuję z Ebrulfkiem.
Dwa dni temu miałam z Ebrulfkiem śmieszną przygodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EbrulfkuPrzynajmniej tak myślał tata o Ebrulfku.
Przez chwilę pomyślałam o Ebrulfku.
Mówimy tu oczywiście o Ebrulfku.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Ebrulfku.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Ebrulfku.

Wołacz:
(hej!)
EbrulfkuCześć Ebrulfku!
Ebrulfku! Wróć do mnie!
Hej Ebrulfku!
Ebrulfku! Uważaj!
Gdzie jesteś Ebrulfku!?