Odmiana imienia Ebrulf przez przypadki

Ebrulf imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ebrulf

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ebrulfa

Celownik
(komu? czemu?):Ebrulfowi

Biernik
(kogo? co?):Ebrulfa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ebrulfem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ebrulfie

Wołacz
(hej!):Ebrulfie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EbrulfZa chwilę wróci Ebrulf z lasu.
Ebrulf ma katar i źle się czuje.
Ebrulf nie umie śpiewać.
Gdzie jest Ebrulf?
Co robi Ebrulf?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EbrulfaUroda Ebrulfa miała potężną moc.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Ebrulfa.
Piszę list do Ebrulfa.
Nie lubię Ebrulfa.
W sobotę są urodziny Ebrulfa.

Celownik:
(komu? czemu?)
EbrulfowiDaję Ebrulfowi, to co najlepsze we mnie.
Przyglądam się Ebrulfowi.
Rozalia z troską przyglądała się Ebrulfowi.
Coś muszę Ebrulfowi powiedzieć, stoi i czeka.
Ebrulfowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
EbrulfaDoprowadził tym Ebrulfa do stanu bliskiego apopleksji.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ebrulfa.
Podchodzi, całuje Ebrulfa i idzie do wyjścia.
Czekałam na Ebrulfa w kawiarni.
O jego personalia miałam spytać Ebrulfa prywatnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EbrulfemByliśmy z Ebrulfem na jarmarku.
A sytuacja z Ebrulfem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Oboje z Ebrulfem wybuchliśmy śmiechem.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Ebrulfem na krytym basenie.
Ja z Ebrulfem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EbrulfieDziś jeszcze powiemy sobie słówko o Ebrulfie.
Mowa oczywiście o Ebrulfie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Ebrulfie.
Dyskutuję o Ebrulfie.
Wspominam o Ebrulfie.

Wołacz:
(hej!)
EbrulfieDobranoc Ebrulfie!
Gdzie jesteś Ebrulfie!?
Ebrulfie! Uważaj!
Cześć Ebrulfie!
Ebrulfie! Gdzie jesteś?