Odmiana imienia Dziesławuś przez przypadki

Dziesławuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dziesławuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dziesławusia

Celownik
(komu? czemu?):Dziesławusiowi

Biernik
(kogo? co?):Dziesławusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dziesławusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dziesławusiu

Wołacz
(hej!):Dziesławusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DziesławuśAutorem niniejszego tekstu jest Dziesławuś.
Ma na imię Dziesławuś.
Dziesławuś tego nie widzi.
Dobrze, że Dziesławuś grzecznie śpi.
Dziesławuś ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DziesławusiaNa korytarzu blisko pokoju Dziesławusia stało kilka osób.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Dziesławusia słychać.
Serce Dziesławusia stanęło na moment.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Dziesławusia.
Jadę do Dziesławusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
DziesławusiowiTego Dziesławusiowi było już za wiele.
Daję Dziesławusiowi, to co najlepsze we mnie.
Ten nie pozostał dłużny Dziesławusiowi.
Zostawiam Dziesławusiowi karteczkę i już mnie nie ma.
Słoik z kawą wyleciał Dziesławusiowi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
DziesławusiaLubię Dziesławusia.
Przeprosiłam Dziesławusia i poszłam dalej.
Spojrzał na Dziesławusia z zaciekawieniem.
Spojrzała na Dziesławusia jeszcze raz.
Patrzy na Dziesławusia wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DziesławusiemIdę na spacer z Dziesławusiem.
Razem z Dziesławusiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Siedzieliśmy z Dziesławusiem na kanapie.
Siedzieliśmy z Dziesławusiem na ławce w parku.
Obie z Dziesławusiem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DziesławusiuI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Dziesławusiu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Dziesławusiu.
Pamiętajmy o Dziesławusiu i jej rodzinie.
Rozmawiam o Dziesławusiu.
Dyskutuję o Dziesławusiu.

Wołacz:
(hej!)
DziesławusiuHej Dziesławusiu!
Witaj Dziesławusiu!
Dziesławusiu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Dziesławusiu!?
Dzień dobry Dziesławusiu!