Odmiana imienia Dziesławek przez przypadki

Dziesławek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dziesławek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dziesławka

Celownik
(komu? czemu?):Dziesławkowi

Biernik
(kogo? co?):Dziesławka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dziesławkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dziesławku

Wołacz
(hej!):Dziesławku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DziesławekPierwszą osobą którą zobaczyłem była Dziesławek.
Dla mnie było już jasne, ze Dziesławek umiera.
Mam na imię Dziesławek.
Dziś Dziesławek ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dziesławek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DziesławkaW domu babci Dziesławka od zawsze stał stary zegar.
Dla Dziesławka ten pies jest naprawdę bezcenny.
Prosimy o pomoc dla Dziesławka.
Przedwczoraj były urodziny Dziesławka.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Dziesławka.

Celownik:
(komu? czemu?)
DziesławkowiDaję Dziesławkowi, to co najlepsze we mnie.
Dziesławkowi oczy błyszczą.
Opowiedziałam Dziesławkowi o przykrości która mnie spotkała.
Napisałem wiersz dzięki Dziesławkowi.
Tego Dziesławkowi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
DziesławkaPożegnali w końcu Dziesławka i wyszli razem.
Obserwuję Dziesławka bardzo uważnie.
Spojrzała na Dziesławka jeszcze raz.
Przed wejściem spotkaliśmy Dziesławka.
Widzę Dziesławka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DziesławkiemRazem z Dziesławkiem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Jadę na wycieczkę razem z Dziesławkiem.
Siedzieliśmy z Dziesławkiem na ławce w parku.
Razem z Dziesławkiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Wieczorem z Dziesławkiem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DziesławkuNo a teraz trochę więcej o Dziesławku.
Powoli spełniam swoje marzenia o Dziesławku.
Pamiętam o Dziesławku.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Dziesławku.
A przecież nikt inaczej o Dziesławku nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
DziesławkuDziesławku! Wróć do mnie!
Witaj Dziesławku!
Dobranoc Dziesławku!
Hej Dziesławku!
Dziesławku! Uważaj!