Odmiana imienia Dzieborek przez przypadki

Dzieborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dzieborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dzieborka

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Dzieborkiem

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Dzieborku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DzieborekZa chwilę wróci Dzieborek z lasu.
Dzieborek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem artykułu jest Dzieborek.
Dzieborek nie umie śpiewać.
Ja i Dzieborek nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DzieborkaPrzed domem Dzieborka zauważyłem wózek z dzieckiem.
Pożyczę od Dzieborka samochód i możemy jechać.
Póki co dodaję zdjęcia Dzieborka z wakacji.
Uroda Dzieborka miała potężną moc.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Dzieborka słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
Słoik z kawą wyleciał z rąk.
Powiedz wszystkim i , że nic mi nie jest.
Ten nie pozostał dłużny .
Zszedłem z drogi i usiadłem w fotelu.
Opowiedziałam o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
DzieborkiemSpoglądam na Dzieborkiem.
Sierżant wpatrywał się w Dzieborkiem jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzała na Dzieborkiem jeszcze raz.
O jego personalia miałam spytać Dzieborkiem prywatnie.
Spojrzałam na Dzieborkiem w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z .
Refleksyjnie po spotkaniu z .
Siedzieliśmy z na ławce w parku.
Ja z zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Sprzątam pokój razem z .

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
Od ostatniego wpisu o wydarzyło się sporo.
A o to i słowa rzec nie umiał.
Dobrze, że wspomniałeś o .
Przez chwilę pomyślałam o .
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o .

Wołacz:
(hej!)
DzieborkuDziękuję Dzieborku za rozmowę!
Dzień dobry Dzieborku!
Gdzie jesteś Dzieborku!?
Dzieborku! Wróć do mnie!
Dzieborku! Uważaj!