Odmiana imienia Dobiesławka przez przypadki

Dobiesławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dobiesławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dobiesławki

Celownik
(komu? czemu?):Dobiesławce

Biernik
(kogo? co?):Dobiesławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dobiesławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dobiesławce

Wołacz
(hej!):Dobiesławko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DobiesławkaDobiesławka wraca do domu.
Dobiesławka nie umie śpiewać.
Na drugie imię mam Dobiesławka.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Dobiesławka.
Dla mnie było już jasne, ze Dobiesławka umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DobiesławkiRęka Dobiesławki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Nie ma Dobiesławki.
Postanowiłam zadzwonić do Dobiesławki.
Rozalia podeszła do Dobiesławki.
Jestem mamą Dobiesławki i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
DobiesławceKto wie, może Dobiesławce wyjdzie do na dobre.
Dzięki Dobiesławce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zszedłem z drogi Dobiesławce i usiadłem w fotelu.
Dobiesławce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Tego Dobiesławce było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
DobiesławkęKiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Dobiesławkę.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Dobiesławkę.
Doprowadził tym Dobiesławkę do stanu bliskiego apopleksji.
Dobiesławkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Lubię Dobiesławkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DobiesławkąDzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Dobiesławką.
Pracuję z Dobiesławką.
Byliśmy z Dobiesławką na jarmarku.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Dobiesławką.
Idę na spacer z Dobiesławką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DobiesławceWarto także pomyśleć chwilę o Dobiesławce.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Dobiesławce.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Dobiesławce.
Rozmawiam o Dobiesławce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Dobiesławce.

Wołacz:
(hej!)
DobiesławkoDobiesławko! Uważaj!
Dobiesławko! Gdzie jesteś?
Dobiesławko! Wróć do mnie!
Dobranoc Dobiesławko!
Gdzie jesteś Dobiesławko!?