Odmiana imienia Ditmaruś przez przypadki

Ditmaruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ditmaruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ditmarusia

Celownik
(komu? czemu?):Ditmarusiowi

Biernik
(kogo? co?):Ditmarusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ditmarusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ditmarusiu

Wołacz
(hej!):Ditmarusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DitmaruśDitmaruś nie umie śpiewać.
Autorem artykułu jest Ditmaruś.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ditmaruś.
Autorem niniejszego tekstu jest Ditmaruś.
Mam na imię Ditmaruś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DitmarusiaSpecjalnością Ditmarusia jest jazda na koniu.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Ditmarusia.
Ditmarusia siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Nie ma Ditmarusia.
Rodzina Ditmarusia zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
DitmarusiowiOddaję Ditmarusiowi list.
Ditmarusiowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Musiałam się zwierzyć Ditmarusiowi.
Daję Ditmarusiowi, to co najlepsze we mnie.
Opowiadam Ditmarusiowi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
DitmarusiaNieśmiało gładzi Ditmarusia po włosach.
Przeprosiłam Ditmarusia i poszłam dalej.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ditmarusia.
Kacper patrzył na Ditmarusia ze zdumieniem.
Doprowadził tym Ditmarusia do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DitmarusiemJa z Ditmarusiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z Ditmarusiem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
A sytuacja z Ditmarusiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Dorota spotkała się z Ditmarusiem.
Byliśmy z Ditmarusiem na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DitmarusiuPrzy Ditmarusiu zapomniałem o wszystkim.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Ditmarusiu.
Mowa oczywiście o Ditmarusiu.
Pamiętam o Ditmarusiu.
Rozmawiam o Ditmarusiu.

Wołacz:
(hej!)
DitmarusiuDitmarusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Ditmarusiu!
Cześć Ditmarusiu!
Dobranoc Ditmarusiu!
Dziękuję Ditmarusiu za rozmowę!