Odmiana imienia Ditmaruś przez przypadki

Ditmaruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ditmaruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Ditmarusiu

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ditmarusiowi

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DitmaruśDitmaruś nie umie śpiewać.
Autorem artykułu jest Ditmaruś.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ditmaruś.
Autorem niniejszego tekstu jest Ditmaruś.
Mam na imię Ditmaruś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Specjalnością jest jazda na koniu.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu .
siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Nie ma .
Rodzina zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
Oddaję list.
wpadły w ucho słowa piosenki.
Musiałam się zwierzyć .
Daję , to co najlepsze we mnie.
Opowiadam o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
DitmarusiuNieśmiało gładzi Ditmarusiu po włosach.
Przeprosiłam Ditmarusiu i poszłam dalej.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ditmarusiu.
Kacper patrzył na Ditmarusiu ze zdumieniem.
Doprowadził tym Ditmarusiu do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Ja z siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
A sytuacja z rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Dorota spotkała się z .
Byliśmy z na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DitmarusiowiPrzy Ditmarusiowi zapomniałem o wszystkim.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Ditmarusiowi.
Mowa oczywiście o Ditmarusiowi.
Pamiętam o Ditmarusiowi.
Rozmawiam o Ditmarusiowi.

Wołacz:
(hej!)
! Gdzie jesteś?
Witaj !
Cześć !
Dobranoc !
Dziękuję za rozmowę!