Odmiana imienia Ditmar przez przypadki

Ditmar imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ditmar

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ditmara

Celownik
(komu? czemu?):Ditmarowi

Biernik
(kogo? co?):Ditmara

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ditmarem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ditmarze

Wołacz
(hej!):Ditmarze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DitmarAutorem niniejszego tekstu jest Ditmar.
Mam na imię Ditmar.
Ditmar nie umie śpiewać.
Ditmar ma katar i źle się czuje.
Dla mnie było już jasne, ze Ditmar umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DitmaraPożyczę od Ditmara samochód i możemy jechać.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Ditmara.
W domu babci Ditmara od zawsze stał stary zegar.
Szukałem linków do strony Ditmara.
Na korytarzu blisko pokoju Ditmara stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
DitmarowiZszedłem z drogi Ditmarowi i usiadłem w fotelu.
Coś muszę Ditmarowi powiedzieć, stoi i czeka.
Mama przyznała rację Ditmarowi.
Ditmarowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zaproponowałem Ditmarowi dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
DitmaraSpojrzał na Ditmara i uśmiechnął się.
Chwyciła Ditmara za rękaw płaszcza.
Spojrzałam na Ditmara.
Patrzę na Ditmara i nic nie rozumiem.
Spotkałam Ditmara w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DitmaremRozmawiam z Ditmarem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Ditmarem.
Sprzątam pokój z Ditmarem.
Kasia z Ditmarem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Tym razem korespondowałam z Ditmarem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DitmarzeDziś napiszę o Ditmarze.
Od ostatniego wpisu o Ditmarze wydarzyło się sporo.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Ditmarze.
Marzę o Ditmarze.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Ditmarze.

Wołacz:
(hej!)
DitmarzeDobry wieczór Ditmarze!
Ditmarze! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Ditmarze!?
Ditmarze! Wróć do mnie!
Cześć Ditmarze!