Odmiana imienia Denusia przez przypadki

Denusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Denusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Denusi

Celownik
(komu? czemu?):Denusi

Biernik
(kogo? co?):Denusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Denusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Denusi

Wołacz
(hej!):Denusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DenusiaJutro Denusia wyjdzie ze szpitala.
Gdzie jest Denusia?
Dla mnie było już jasne, ze Denusia umiera.
W domu Denusia często urządza rodzicom pokazy mody.
Denusia chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DenusiLampion z dyni zrobiony na prośbę Denusi.
Specjalnością Denusi jest jazda na koniu.
Tym razem prezentujemy wystawę Denusi.
Pożyczę od Denusi samochód i możemy jechać.
Denusi siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
DenusiChciałam szybko pochwalić się Denusi.
Ten nie pozostał dłużny Denusi.
Powiedz wszystkim i Denusi, że nic mi nie jest.
Denusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zaproponowałem Denusi dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
DenusięPatrzy na Denusię wyczekująco.
Widzę Denusię.
Patrzył na Denusię z pełnym zgrozy podziwem.
Odprowadziłam Denusię do wyjścia.
Oszołomienie spadło teraz na Denusię i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DenusiąObie z Denusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Wieczorem z Denusią znowu idziemy na spacer.
Oboje z Denusią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Jadę z Denusią na dyskotekę.
Karolina miała się spotkać z Denusią przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DenusiPosiadam całą serię powieści tego autora o Denusi.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Denusi.
Myślę o Denusi.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Denusi.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Denusi.

Wołacz:
(hej!)
DenusiuDenusiu! Uważaj!
Dobry wieczór Denusiu!
Cześć Denusiu!
Dziękuję Denusiu za rozmowę!
Denusiu! Wróć do mnie!