Odmiana imienia Dariunia przez przypadki

Dariunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dariunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dariuni

Celownik
(komu? czemu?):Dariuni

Biernik
(kogo? co?):Dariunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dariunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dariuni

Wołacz
(hej!):Dariuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DariuniaDariunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Dariunia.
Dariunia nie umie śpiewać.
Co robi Dariunia?
Jutro Dariunia wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DariuniRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Dariuni.
Na korytarzu blisko pokoju Dariuni stało kilka osób.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Dariuni.
Najbardziej polubiłam ojca Dariuni.
Szkoda że Dariuni prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
DariuniTen nie pozostał dłużny Dariuni.
Ja na pewno przekaże swój procent Dariuni.
Od początku próbujemy pomóc Dariuni.
Dariuni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Dariuni.

Biernik:
(kogo? co?)
DariunięNa Dariunię spłynęła niewymowna ulga.
Przed sesją zapytałam Dariunię co lubi.
Na Dariunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Kacper patrzył na Dariunię ze zdumieniem.
Kawę kupioną przez Dariunię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DariuniąJa z Dariunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Razem z Dariunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ja z Dariunią chcemy się przebrać za wampiry.
Dorota spotkała się z Dariunią.
Dwa dni temu miałam z Dariunią śmieszną przygodę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DariuniAnna sama już nie wie, co myśleć o Dariuni.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Dariuni.
Przygotowuje książkę o Dariuni.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Dariuni.
Pamiętajmy o Dariuni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
DariuniuDobranoc Dariuniu!
Cześć Dariuniu!
Dariuniu! Uważaj!
Dziękuję Dariuniu za rozmowę!
Gdzie jesteś Dariuniu!?