Odmiana imienia Dżafar przez przypadki

Dżafar imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Dżafar

Dopełniacz
(kogo? czego?):Dżafara

Celownik
(komu? czemu?):Dżafarowi

Biernik
(kogo? co?):Dżafara

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Dżafarem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Dżafarze

Wołacz
(hej!):Dżafarze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
DżafarDżafar chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dżafar tego nie widzi.
Dobrze, że Dżafar grzecznie śpi.
Dżafar nie umie śpiewać.
Dżafar nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
DżafaraPostawa Dżafara była zupełnie inna.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Dżafara.
Tato Dżafara produkował abażury.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Dżafara.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Dżafara słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
DżafarowiPowiedz wszystkim i Dżafarowi, że nic mi nie jest.
Zaproponowałem Dżafarowi dwa tematy.
Coś muszę Dżafarowi powiedzieć, stoi i czeka.
Proszę Dżafarowi nie dokuczać!
Mama przyznała rację Dżafarowi.

Biernik:
(kogo? co?)
DżafaraPrzed sesją zapytałam Dżafara co lubi.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Dżafara.
Na Dżafara spłynęła niewymowna ulga.
Postaram się namówić Dżafara na spacer.
Widziałem dzisiaj Dżafara z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
DżafaremRazem z Dżafarem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
A sytuacja z Dżafarem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Ja z Dżafarem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Pracuję razem z Dżafarem.
Wymyśliłam z Dżafarem nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
DżafarzeNa koniec parę słów o Dżafarze.
Dobrze, że wspomniałeś o Dżafarze.
Nie wspomniałem na początku o Dżafarze.
Ten wiersz jest o Dżafarze.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Dżafarze.

Wołacz:
(hej!)
DżafarzeDobry wieczór Dżafarze!
Dżafarze! Gdzie jesteś?
Hej Dżafarze!
Dżafarze! Wróć do mnie!
Witaj Dżafarze!