Odmiana imienia Czabor przez przypadki

Czabor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Czabor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Czabora

Celownik
(komu? czemu?):Czaborowi

Biernik
(kogo? co?):Czabora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Czaborem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Czaborze

Wołacz
(hej!):Czaborze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CzaborMa na imię Czabor.
Czabor nie umie śpiewać.
Czabor ma katar i źle się czuje.
Autorem artykułu jest Czabor.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Czabor.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CzaboraRozalia podeszła do Czabora.
Zostało sto dni do narodzin Czabora.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Czabora.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Czabora.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Czabora.

Celownik:
(komu? czemu?)
CzaborowiMam nadzieję, że Czaborowi również się podoba.
Ja na pewno przekaże swój procent Czaborowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Czaborowi.
Oddaję Czaborowi list.
Daję Czaborowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
CzaboraObserwuję Czabora bardzo uważnie.
Zdjęcie przesłane przez Czabora.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Czabora.
Doprowadził tym Czabora do stanu bliskiego apopleksji.
Spoglądam na Czabora.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CzaboremJadę na wycieczkę razem z Czaborem.
Zostanę tu tylko z Czaborem i chłopakami.
Pracuję z Czaborem.
Byliśmy z Czaborem na jarmarku.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Czaborem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CzaborzeMyślałam cały czas tylko o Czaborze.
Pamiętajmy o Czaborze i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Mamrotał coś o Czaborze, gdy podtrzymywał się ściany.
No a teraz trochę więcej o Czaborze.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Czaborze.

Wołacz:
(hej!)
CzaborzeCzaborze! Gdzie jesteś?
Dziękuję Czaborze za rozmowę!
Dobry wieczór Czaborze!
Czaborze! Uważaj!
Dzień dobry Czaborze!