Odmiana imienia Ciesławka przez przypadki

Ciesławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ciesławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ciesławki

Celownik
(komu? czemu?):Ciesławce

Biernik
(kogo? co?):Ciesławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ciesławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ciesławce

Wołacz
(hej!):Ciesławko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CiesławkaMoje drugie imię to właśnie Ciesławka.
Ma na imię Ciesławka.
Dla mnie było już jasne, ze Ciesławka umiera.
Ciesławka chce pójść ze mną na spacer.
Co robi Ciesławka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CiesławkiByłam pełna uznania dla rozwoju Ciesławki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Ciesławki.
Postanowiłam zadzwonić do Ciesławki i chłopaków.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Ciesławki.
Przez cały dzień czułam wzrok Ciesławki na sobie.

Celownik:
(komu? czemu?)
CiesławceKorzysta z okazji, by wyznać Ciesławce miłość.
Kupiłem Ciesławce magnes na lodówkę.
Oddaję Ciesławce list.
Oczywiście każdy przyzna rację Ciesławce.
Opowiadam Ciesławce o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
CiesławkęPrzed wejściem spotkaliśmy Ciesławkę.
Na Ciesławkę spłynęła niewymowna ulga.
W Ciesławkę nagle coś wstąpiło.
Podchodzi, całuje Ciesławkę i idzie do wyjścia.
Spojrzał na Ciesławkę z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CiesławkąRazem z Ciesławką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ja z Ciesławką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Weekend spędzony z Ciesławką był przesympatyczny.
Oboje z Ciesławką wybuchliśmy śmiechem.
Siedzieliśmy z Ciesławką na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CiesławceWięcej o Ciesławce znajdziecie na naszej stronie.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Ciesławce.
Przygotowuje książkę o Ciesławce.
A o Ciesławce to i słowa rzec nie umiał.
Artykuł o Ciesławce wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
CiesławkoHej Ciesławko!
Dobranoc Ciesławko!
Gdzie jesteś Ciesławko!?
Cześć Ciesławko!
Ciesławko! Uważaj!