Odmiana imienia Ciesława przez przypadki

Ciesława imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ciesława

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ciesławy

Celownik
(komu? czemu?):Ciesławie

Biernik
(kogo? co?):Ciesławę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ciesławą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ciesławie

Wołacz
(hej!):Ciesławo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CiesławaDobrze, że Ciesława grzecznie śpi.
Ciesława nie umie grać na gitarze.
Jutro Ciesława wyjdzie ze szpitala.
Ciesława nie umie śpiewać.
Ma na imię Ciesława.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CiesławyW słuchawce usłyszałam głos Ciesławy.
Piszę list do Ciesławy.
W domu babci Ciesławy od zawsze stał stary zegar.
Prosimy o pomoc dla Ciesławy.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Ciesławy.

Celownik:
(komu? czemu?)
CiesławieMusiałam się zwierzyć Ciesławie.
Mam nadzieję, że Ciesławie również się podoba.
Rozalia z troską przyglądała się Ciesławie.
Dzięki Ciesławie mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Ciesławie.

Biernik:
(kogo? co?)
CiesławęPostaram się namówić Ciesławę na spacer.
Podchodzi, całuje Ciesławę i idzie do wyjścia.
Pożegnali w końcu Ciesławę i wyszli razem.
Na Ciesławę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Ciesławę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CiesławąPracuję razem z Ciesławą.
Oboje z Ciesławą wybuchliśmy śmiechem.
Razem z Ciesławą podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Ciesławą chcemy się przebrać za wampiry.
A sytuacja z Ciesławą rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CiesławiePiszę o Ciesławie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Ciesławie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Ciesławie.
Mowa oczywiście o Ciesławie.
Na pewno słyszałyście o Ciesławie.

Wołacz:
(hej!)
CiesławoCześć Ciesławo!
Witaj Ciesławo!
Hej Ciesławo!
Dzień dobry Ciesławo!
Ciesławo! Wróć do mnie!