Odmiana imienia Ciesławek przez przypadki

Ciesławek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ciesławek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ciesławka

Celownik
(komu? czemu?):Ciesławkowi

Biernik
(kogo? co?):Ciesławka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ciesławkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ciesławku

Wołacz
(hej!):Ciesławku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CiesławekAutorem niniejszego tekstu jest Ciesławek.
Ciesławek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Na drugie imię mam Ciesławek.
Dla mnie było już jasne, ze Ciesławek umiera.
Ciesławek wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CiesławkaPozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Ciesławka.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Ciesławka.
Nie ma Ciesławka.
Jestem mamą Ciesławka i jeszcze trojga innych dzieci.
Przed domem Ciesławka zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
CiesławkowiJa na pewno przekaże swój procent Ciesławkowi.
Dzięki Ciesławkowi święta nabrały nowego wymiaru.
Oczywiście każdy przyzna rację Ciesławkowi.
Korzysta z okazji, by wyznać Ciesławkowi miłość.
Dzięki Ciesławkowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
CiesławkaPrzed wejściem spotkaliśmy Ciesławka.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Ciesławka.
Zdjęcie przesłane przez Ciesławka.
Patrzył na Ciesławka wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzałam na Ciesławka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CiesławkiemRazem z Ciesławkiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Ciesławkiem.
Zostanę tu tylko z Ciesławkiem i chłopakami.
Obie z Ciesławkiem postawiłyśmy na zmiany.
Sprzątam pokój z Ciesławkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CiesławkuWspominam o Ciesławku.
A przecież nikt inaczej o Ciesławku nie pisał.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Ciesławku.
Pamiętam o Ciesławku.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Ciesławku.

Wołacz:
(hej!)
CiesławkuCześć Ciesławku!
Hej Ciesławku!
Ciesławku! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Ciesławku!
Witaj Ciesławku!