Odmiana imienia Cezarunia przez przypadki

Cezarunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Cezarunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Cezaruni

Celownik
(komu? czemu?):Cezaruni

Biernik
(kogo? co?):Cezarunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Cezarunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Cezaruni

Wołacz
(hej!):Cezaruniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CezaruniaZa chwilę wróci Cezarunia z lasu.
Autorem niniejszego tekstu jest Cezarunia.
Dopiero do mnie dotarło, że Cezarunia już tu jest.
Na drugie imię mam Cezarunia.
Jutro Cezarunia wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CezaruniPóźny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Cezaruni.
Tymczasem zauważyłam wpis Cezaruni kilka dni temu.
Piszę list do Cezaruni.
Póki co dodaję zdjęcia Cezaruni z wakacji.
Dziadek Cezaruni w tym czasie miał chorą rękę.

Celownik:
(komu? czemu?)
CezaruniRozalia z troską przyglądała się Cezaruni.
Mam nadzieję, że Cezaruni również się podoba.
Coś muszę Cezaruni powiedzieć, stoi i czeka.
Powiedz wszystkim i Cezaruni, że nic mi nie jest.
Oddaję Cezaruni list.

Biernik:
(kogo? co?)
CezarunięSpojrzałam na Cezarunię w wymownym geście.
Patrzył na Cezarunię z pełnym zgrozy podziwem.
Patrzył na Cezarunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Popatrzyłam na Cezarunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Nieśmiało gładzi Cezarunię po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CezaruniąSprzątam pokój razem z Cezarunią.
Oboje z Cezarunią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Obie z Cezarunią postawiłyśmy na zmiany.
Powinnam jednak pojechać z Cezarunią.
Ja z Cezarunią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CezaruniKiedyś tam chciałam napisać o Cezaruni.
Pamiętajmy o Cezaruni i jej rodzinie.
Hipnotyzująca powieść o Cezaruni i płatnym mordercy.
Dobrze, że wspomniałeś o Cezaruni.
No a teraz trochę więcej o Cezaruni.

Wołacz:
(hej!)
CezaruniuGdzie jesteś Cezaruniu!?
Dziękuję Cezaruniu za rozmowę!
Cezaruniu! Gdzie jesteś?
Cześć Cezaruniu!
Cezaruniu! Uważaj!