Odmiana imienia Celunia przez przypadki

Celunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Celunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Celuni

Celownik
(komu? czemu?):Celuni

Biernik
(kogo? co?):Celunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Celunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Celuni

Wołacz
(hej!):Celuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CeluniaNa drugie imię mam Celunia.
Za chwilę wróci Celunia z lasu.
Ma na imię Celunia.
W domu Celunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Celunia ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CeluniByłam pełna uznania dla rozwoju Celuni.
Najbardziej polubiłam ojca Celuni.
Szukałem linków do strony Celuni.
Tymczasem zauważyłam wpis Celuni kilka dni temu.
Muszę pochwalić pomysł Celuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
CeluniZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Celuni.
Daję Celuni, to co najlepsze we mnie.
Tym razem nie damy Celuni dojść do głosu.
Dzięki Celuni mamy kolejny artykuł po polsku.
Przyglądam się Celuni.

Biernik:
(kogo? co?)
CelunięPatrzył na Celunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Na Celunię spłynęła niewymowna ulga.
Celunię znalazłam w recepcji hotelu.
Obserwuję Celunię bardzo uważnie.
Przed wejściem spotkaliśmy Celunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CeluniąObie z Celunią postawiłyśmy na zmiany.
Ja z Celunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Zostaliśmy z Celunią w salonie sami.
Jadę na wycieczkę razem z Celunią.
Razem z Celunią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CeluniPosiadam całą serię powieści tego autora o Celuni.
Wszyscy dyskutują o Celuni.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Celuni.
Zastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Celuni.
Związana jest z nią legenda o Celuni.

Wołacz:
(hej!)
CeluniuDziękuję Celuniu za rozmowę!
Gdzie jesteś Celuniu!?
Celuniu! Uważaj!
Hej Celuniu!
Dobry wieczór Celuniu!