Odmiana imienia Brendka przez przypadki

Brendka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Brendka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Brendki

Celownik
(komu? czemu?):Brendce

Biernik
(kogo? co?):Brendkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Brendką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Brendce

Wołacz
(hej!):Brendko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BrendkaDopiero do mnie dotarło, że Brendka już tu jest.
Ja i Brendka nie wiedziałyśmy, co robić.
Brendka nie umie grać na gitarze.
Autorem niniejszego tekstu jest Brendka.
Autorem artykułu jest Brendka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BrendkiSerce Brendki stanęło na moment.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Brendki.
Rodzina Brendki zginęła w wypadku samochodowym.
Ręka Brendki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Zbieramy na nowy wózek dla Brendki.

Celownik:
(komu? czemu?)
BrendceMam nadzieję, że Brendce również się podoba.
Korzysta z okazji, by wyznać Brendce miłość.
Zerwał jabłko i podał je Brendce.
Ja na pewno przekaże swój procent Brendce.
Rozalia z troską przyglądała się Brendce.

Biernik:
(kogo? co?)
BrendkęObserwuję Brendkę bardzo uważnie.
W Brendkę nagle coś wstąpiło.
Nieśmiało gładzi Brendkę po włosach.
Patrzył na Brendkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
O jego personalia miałam spytać Brendkę prywatnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BrendkąJadę na wycieczkę razem z Brendką.
Weekend spędzony z Brendką był przesympatyczny.
Ja z Brendką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Obie z Brendką postawiłyśmy na zmiany.
Ja z Brendką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BrendceKiedyś chciałam napisać o Brendce.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Brendce.
Związana jest z nią legenda o Brendce.
A przecież nikt inaczej o Brendce nie pisał.
Czasami myślę sobie o Brendce.

Wołacz:
(hej!)
BrendkoDobry wieczór Brendko!
Brendko! Wróć do mnie!
Brendko! Gdzie jesteś?
Hej Brendko!
Gdzie jesteś Brendko!?