Odmiana imienia Bonitusia przez przypadki

Bonitusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bonitusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bonitusi

Celownik
(komu? czemu?):Bonitusi

Biernik
(kogo? co?):Bonitusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bonitusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bonitusi

Wołacz
(hej!):Bonitusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BonitusiaJak już wiecie mam na imię Bonitusia.
Bonitusia ma katar i źle się czuje.
Dopiero do mnie dotarło, że Bonitusia już tu jest.
Bonitusia nie umie śpiewać.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Bonitusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BonitusiWysyłam list do Bonitusi.
Tym razem prezentujemy wystawę Bonitusi.
Zaproszenia na urodziny Bonitusi są gotowe.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Bonitusi.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Bonitusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
BonitusiOpowiadam Bonitusi o swoich zainteresowaniach.
Dzięki Bonitusi święta nabrały nowego wymiaru.
Bonitusi oczy błyszczą.
Mam nadzieję, że Bonitusi również się podoba.
Bonitusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
BonitusięChwyciła Bonitusię za rękaw płaszcza.
Zdjęcie przesłane przez Bonitusię.
Sierżant wpatrywał się w Bonitusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Bonitusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Bonitusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BonitusiąAle można sobie zrobić zdjęcie z Bonitusią.
Zostanę tu tylko z Bonitusią i chłopakami.
Refleksyjnie po spotkaniu z Bonitusią.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Bonitusią.
Przez chwilę oboje z Bonitusią patrzyli na siebie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BonitusiW powrotnej drodze myślał o Bonitusi.
Mowa oczywiście o Bonitusi.
Rozmawiam o Bonitusi.
Warto także pomyśleć chwilę o Bonitusi.
Przy Bonitusi zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
BonitusiuCześć Bonitusiu!
Dziękuję Bonitusiu za rozmowę!
Bonitusiu! Uważaj!
Dobranoc Bonitusiu!
Witaj Bonitusiu!