Jak odmienić imię Bonitusia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku?
Imię żeńskie Bonitusia należy do tych imion, których odmiana dość często sprawia problem. Największa trudność z deklinacją dotyczy w zasadzie odmiany imienia w dopełniaczu, celowniku oraz w miejscowniku. Właśnie w tych przypadkach zawiłością jest, kiedy piszemy jedno „i”, a kiedy dwa „ii”. Poniżej prezentujemy właściwą odmianę imienia Bonitusia przez przypadki w liczbie pojedynczej.
PrzypadekOdmiana w liczbie pojedynczej
W mianowniku (kto? co?):Bonitusia - (imię żeńskie)
W dopełniaczu (kogo? czego?): Nie ma Bonitusi.
W celowniku (komu? czemu?): Podaję rękę Bonitusi.
W bierniku (kogo? co?): Lubię Bonitusię.
W narzędniku (z kim? z czym?):Sprzątam pokój z Bonitusią.
W miejscowniku (o kim? o czym?):Śpiewam o Bonitusi.
W wołaczu (Hej!): Dobranoc Bonitusiu!
Aby zobaczyć pełną tabelę odmian imienia Bonitusia wraz z licznymi przykładami odmiany przez przypadki w zdaniach idź do sekcji: odmiana imienia Bonitusia przez przypadki.