Odmiana imienia Blandusia przez przypadki

Blandusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Blandusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Blandusi

Celownik
(komu? czemu?):Blandusi

Biernik
(kogo? co?):Blandusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Blandusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Blandusi

Wołacz
(hej!):Blandusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BlandusiaJeśli jednak przegrasz, Blandusia zostaje z nami.
Moje drugie imię to właśnie Blandusia.
Dobrze, że Blandusia grzecznie śpi.
Blandusia nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Blandusia już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BlandusiPrzed sobą ujrzałam rękę Blandusi.
Póki co dodaję zdjęcia Blandusi z wakacji.
Przed domem Blandusi zauważyłem wózek z dzieckiem.
Od razu zobaczyła ich mama Blandusi.
Postanowiłam zadzwonić do Blandusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
BlandusiBlandusi oczy błyszczą.
Zaproponowałem Blandusi dwa tematy.
Coś muszę Blandusi powiedzieć, stoi i czeka.
Dzięki Blandusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Mama przyznała rację Blandusi.

Biernik:
(kogo? co?)
BlandusięCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Blandusię.
Spojrzał na Blandusię i uśmiechnął się.
Obserwuję Blandusię bardzo uważnie.
Lubię Blandusię.
Spojrzałem znacząco na Blandusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BlandusiąA sytuacja z Blandusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Rozmawiam z Blandusią.
Jadę na wycieczkę razem z Blandusią.
Idę na spacer z Blandusią.
Śpiewam z Blandusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BlandusiKiedyś chciałam napisać o Blandusi.
Chciałbym być teraz przy Blandusi.
Powoli spełniam swoje marzenia o Blandusi.
A o Blandusi to i słowa rzec nie umiał.
Przez chwilę pomyślałam o Blandusi.

Wołacz:
(hej!)
BlandusiuGdzie jesteś Blandusiu!?
Witaj Blandusiu!
Cześć Blandusiu!
Blandusiu! Uważaj!
Dobranoc Blandusiu!