Odmiana imienia Blandka przez przypadki

Blandka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Blandka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Blandki

Celownik
(komu? czemu?):Blandce

Biernik
(kogo? co?):Blandkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Blandką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Blandce

Wołacz
(hej!):Blandko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BlandkaDopiero do mnie dotarło, że Blandka już tu jest.
Za chwilę wróci Blandka z lasu.
Dla mnie było już jasne, ze Blandka umiera.
Blandka nie umie grać na gitarze.
Blandka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BlandkiPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Blandki.
Szukałem linków do strony Blandki.
Nie lubię Blandki.
Wysyłam list do Blandki.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Blandki.

Celownik:
(komu? czemu?)
BlandceNapisałem wiersz dzięki Blandce.
Coś muszę Blandce powiedzieć, stoi i czeka.
Chciałam szybko pochwalić się Blandce.
Od początku próbujemy pomóc Blandce.
Nie wiem, co powiedzieć Blandce.

Biernik:
(kogo? co?)
BlandkęNa Blandkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Postaram się namówić Blandkę na spacer.
Patrzył na Blandkę wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spojrzał na Blandkę i uśmiechnął się.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Blandkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BlandkąJa z Blandką chcemy się przebrać za wampiry.
Pracuję razem z Blandką.
Obie z Blandką postawiłyśmy na zmiany.
Rozmawiam z Blandką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Blandką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BlandceBardzo fajny blog o Blandce.
Rozmawiam o Blandce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Blandce.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Blandce.
Przez chwilę pomyślałam o Blandce.

Wołacz:
(hej!)
BlandkoCześć Blandko!
Dzień dobry Blandko!
Dobranoc Blandko!
Blandko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Blandko za rozmowę!