Odmiana imienia Betunia przez przypadki

Betunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Betunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Betuni

Celownik
(komu? czemu?):Betuni

Biernik
(kogo? co?):Betunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Betunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Betuni

Wołacz
(hej!):Betuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BetuniaJeśli jednak przegrasz, Betunia zostaje z nami.
Na drugie imię mam Betunia.
Ja i Betunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Betunia ma katar i źle się czuje.
W domu Betunia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BetuniDzisiaj wyruszyliśmy do domu Betuni.
Specjalnością Betuni jest jazda na koniu.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Betuni.
Przyglądałam się dłoniom Betuni.
Póki co dodaję zdjęcia Betuni z wakacji.

Celownik:
(komu? czemu?)
BetuniMam nadzieję, że Betuni również się podoba.
Korzysta z okazji, by wyznać Betuni miłość.
Powiedz wszystkim i Betuni, że nic mi nie jest.
Zszedłem z drogi Betuni i usiadłem w fotelu.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Betuni.

Biernik:
(kogo? co?)
BetunięZdjęcie przesłane przez Betunię.
Betunię zaświerzbiały ręce.
Kacper patrzył na Betunię ze zdumieniem.
Popatrzyłam na Betunię przekonana, że zacznie mówić dalej.
Na Betunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BetuniąZostanę tu tylko z Betunią i chłopakami.
Zobacz wywiad z Betunią oraz innymi uczestnikami finału.
Dorota spotkała się z Betunią.
Powinnam jednak pojechać z Betunią.
Ja z Betunią chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BetuniDyskutuję o Betuni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Betuni.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Betuni.
Myślał o Betuni i o swoim życiu.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Betuni.

Wołacz:
(hej!)
BetuniuDziękuję Betuniu za rozmowę!
Betuniu! Uważaj!
Witaj Betuniu!
Dobry wieczór Betuniu!
Gdzie jesteś Betuniu!?