Odmiana imienia Bernuś przez przypadki

Bernuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bernuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bernusia

Celownik
(komu? czemu?):Bernusiowi

Biernik
(kogo? co?):Bernusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bernusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bernusiu

Wołacz
(hej!):Bernusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BernuśBernuś wraca do domu.
Dobrze, że Bernuś grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Bernuś.
Dziś Bernuś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Bernuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BernusiaTata Bernusia sam opatrzył mi nogę.
Zaproszenia na urodziny Bernusia są gotowe.
Jestem mamą Bernusia i jeszcze trojga innych dzieci.
Postawa Bernusia była zupełnie inna.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Bernusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
BernusiowiDzięki Bernusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Bernusiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Powiedz wszystkim i Bernusiowi, że nic mi nie jest.
Dzięki Bernusiowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Nie wiem, co powiedzieć Bernusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
BernusiaPostaram się namówić Bernusia na spacer.
Spojrzała na Bernusia jeszcze raz.
Popatrzyłam na Bernusia przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzałem znacząco na Bernusia.
Na Bernusia spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BernusiemPracuję razem z Bernusiem.
Siedzieliśmy z Bernusiem na ławce w parku.
Powinnam jednak pojechać z Bernusiem.
Śpiewam z Bernusiem.
Ja z Bernusiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BernusiuKiedyś chciałam napisać wiersz o Bernusiu.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Bernusiu.
Mowa oczywiście o Bernusiu.
Śpiewam o Bernusiu.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Bernusiu.

Wołacz:
(hej!)
BernusiuDzień dobry Bernusiu!
Dziękuję Bernusiu za rozmowę!
Cześć Bernusiu!
Dobranoc Bernusiu!
Bernusiu! Uważaj!