Odmiana imienia Bernaś przez przypadki

Bernaś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bernaś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bernasia

Celownik
(komu? czemu?):Bernasiowi

Biernik
(kogo? co?):Bernasia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bernasiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bernasiu

Wołacz
(hej!):Bernasiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BernaśAutorem niniejszego tekstu jest Bernaś.
Jak już wiecie mam na imię Bernaś.
Bernaś tego nie widzi.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Bernaś.
Bernaś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BernasiaByłam pełna uznania dla rozwoju Bernasia.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Bernasia.
Przed sobą ujrzałam rękę Bernasia.
Rodzina Bernasia wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Bernasia.

Celownik:
(komu? czemu?)
BernasiowiSłoik z kawą wyleciał Bernasiowi z rąk.
Co tej Bernasiowi po głowie chodzi?
Nie wiem, co powiedzieć Bernasiowi.
Zostawiam Bernasiowi karteczkę i już mnie nie ma.
Kupiłem Bernasiowi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
BernasiaKacper patrzył na Bernasia ze zdumieniem.
Kawę kupioną przez Bernasia wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Lubię Bernasia.
Odprowadziłam Bernasia do wyjścia.
Przed wejściem spotkaliśmy Bernasia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BernasiemDorota spotkała się z Bernasiem.
Dwa dni temu miałam z Bernasiem śmieszną przygodę.
Idę na spacer z Bernasiem.
Jadę z Bernasiem na dyskotekę.
Razem z Bernasiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BernasiuMamrotał coś o Bernasiu, gdy podtrzymywał się ściany.
Mówimy tu oczywiście o Bernasiu.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Bernasiu.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Bernasiu.
Przez chwilę pomyślałam o Bernasiu.

Wołacz:
(hej!)
BernasiuWitaj Bernasiu!
Dziękuję Bernasiu za rozmowę!
Bernasiu! Uważaj!
Dobry wieczór Bernasiu!
Cześć Bernasiu!