Odmiana imienia Bega przez przypadki

Bega imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bega

Dopełniacz
(kogo? czego?):Begi

Celownik
(komu? czemu?):Bedze

Biernik
(kogo? co?):Begę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Begą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bedze

Wołacz
(hej!):Bego!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BegaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Bega.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Bega.
Bega wraca do domu.
Bega odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Jak już wiecie mam na imię Bega.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BegiJadę do Begi.
Na korytarzu blisko pokoju Begi stało kilka osób.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Begi.
Muszę pochwalić pomysł Begi.
Tata Begi sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
BedzeBedze udało się usłyszeć tylko parę słów.
Korzysta z okazji, by wyznać Bedze miłość.
Kto wie, może Bedze wyjdzie do na dobre.
Bedze włosy stanęły dęba na głowie.
Tym razem nie damy Bedze dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
BegęKawę kupioną przez Begę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spojrzałam na Begę.
Na Begę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Begę bardzo przyjaźnie.
Sierżant wpatrywał się w Begę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BegąDwa dni temu miałam z Begą śmieszną przygodę.
Sprzątam pokój z Begą.
Ja z Begą chcemy się przebrać za wampiry.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Begą.
Refleksyjnie po spotkaniu z Begą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BedzeNa pewno słyszałyście o Bedze.
Nie wspomniałem na początku o Bedze.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Bedze.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Bedze.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Bedze.

Wołacz:
(hej!)
BegoDziękuję Bego za rozmowę!
Hej Bego!
Bego! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Bego!
Bego! Uważaj!