Odmiana imienia Beaciunia przez przypadki

Beaciunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Beaciunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Beaciuni

Celownik
(komu? czemu?):Beaciuni

Biernik
(kogo? co?):Beaciunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Beaciunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Beaciuni

Wołacz
(hej!):Beaciuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BeaciuniaBeaciunia nie umie śpiewać.
Autorem niniejszego tekstu jest Beaciunia.
Gdzie jest Beaciunia?
Beaciunia ma katar i źle się czuje.
Beaciunia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BeaciuniNa korytarzu blisko pokoju Beaciuni stało kilka osób.
Serce Beaciuni stanęło na moment.
Postanowiłam zadzwonić do Beaciuni i chłopaków.
Tata Beaciuni opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Postanowiłam zadzwonić do Beaciuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
BeaciuniCo tej Beaciuni po głowie chodzi?
Opowiedziałam Beaciuni o przykrości która mnie spotkała.
Rozalia z troską przyglądała się Beaciuni.
Ja na pewno przekaże swój procent Beaciuni.
Korzysta z okazji, by wyznać Beaciuni miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
BeaciunięWidzę Beaciunię.
Chwyciła Beaciunię za rękaw płaszcza.
Widziałem dzisiaj Beaciunię z mojej klasy.
Postaram się namówić Beaciunię na spacer.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Beaciunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BeaciuniąWieczorem z Beaciunią znowu idziemy na spacer.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Beaciunią.
Wymyśliłam z Beaciunią nową zabawę.
Pracuję razem z Beaciunią.
Pracuję z Beaciunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BeaciuniPosiadam całą serię powieści tego autora o Beaciuni.
Przynajmniej tak myślał tata o Beaciuni.
To jest pieśń o Beaciuni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Beaciuni.
Mamrotał coś o Beaciuni, gdy podtrzymywał się ściany.

Wołacz:
(hej!)
BeaciuniuWitaj Beaciuniu!
Beaciuniu! Gdzie jesteś?
Beaciuniu! Wróć do mnie!
Beaciuniu! Uważaj!
Dziękuję Beaciuniu za rozmowę!