Odmiana imienia Barnim przez przypadki

Barnim imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Barnim

Dopełniacz
(kogo? czego?):Barnima

Celownik
(komu? czemu?):Barnimowi

Biernik
(kogo? co?):Barnima

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Barnimem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Barnimie

Wołacz
(hej!):Barnimie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BarnimCo robi Barnim?
Autorem niniejszego tekstu jest Barnim.
Barnim nie umie śpiewać.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Barnim.
Barnim wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BarnimaRodzina Barnima wyprowadziła się.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Barnima.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Barnima.
Zostało sto dni do narodzin Barnima.
Zaproszenia na urodziny Barnima są gotowe.

Celownik:
(komu? czemu?)
BarnimowiProszę Barnimowi nie dokuczać!
Opowiedziałam Barnimowi o przykrości która mnie spotkała.
Nie wiem, co powiedzieć Barnimowi.
Opowiadam Barnimowi o swoich zainteresowaniach.
Barnimowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
BarnimaNieśmiało gładzi Barnima po włosach.
Obserwuję Barnima bardzo uważnie.
Barnima znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałem znacząco na Barnima.
Patrzy na Barnima wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BarnimemJa z Barnimem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Jadę na wycieczkę razem z Barnimem.
Zostaliśmy z Barnimem w salonie sami.
Śpiewam z Barnimem.
Obie z Barnimem miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BarnimieA o Barnimie to i słowa rzec nie umiał.
Związana jest z nią legenda o Barnimie.
Czasami myślę sobie o Barnimie.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Barnimie.
Kilka słów od autora materiału o Barnimie.

Wołacz:
(hej!)
BarnimieDobry wieczór Barnimie!
Gdzie jesteś Barnimie!?
Barnimie! Uważaj!
Dobranoc Barnimie!
Dzień dobry Barnimie!