Odmiana imienia Awentynuś przez przypadki

Awentynuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Awentynuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Awentynusia

Celownik
(komu? czemu?):Awentynusiowi

Biernik
(kogo? co?):Awentynusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Awentynusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Awentynusiu

Wołacz
(hej!):Awentynusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AwentynuśAwentynuś nie umie śpiewać.
Jutro Awentynuś wyjdzie ze szpitala.
Dobrze, że Awentynuś grzecznie śpi.
Dopiero do mnie dotarło, że Awentynuś już tu jest.
Autorem niniejszego tekstu jest Awentynuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AwentynusiaUroda Awentynusia miała potężną moc.
Szkoda że Awentynusia prawie że w ogóle nie ma.
Przed domem Awentynusia zauważyłem wózek z dzieckiem.
Najbardziej polubiłam ojca Awentynusia.
Postawa Awentynusia była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
AwentynusiowiRozalia z troską przyglądała się Awentynusiowi.
Dzięki Awentynusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Awentynusiowi coś się stało.
Awentynusiowi oczy błyszczą.
Opowiadam Awentynusiowi o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
AwentynusiaSpojrzałem znacząco na Awentynusia.
W Awentynusia nagle coś wstąpiło.
Nieśmiało gładzi Awentynusia po włosach.
Spojrzała na Awentynusia jeszcze raz.
Chwyciła Awentynusia za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AwentynusiemŚpiewam z Awentynusiem.
Weekend spędzony z Awentynusiem był przesympatyczny.
Ja z Awentynusiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Siedzieliśmy z Awentynusiem na ławce w parku.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Awentynusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AwentynusiuPrzy Awentynusiu zapomniałem o wszystkim.
Pamiętajmy o Awentynusiu i jej rodzinie.
Powoli spełniam swoje marzenia o Awentynusiu.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Awentynusiu.
Myślał o Awentynusiu i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
AwentynusiuAwentynusiu! Uważaj!
Dobranoc Awentynusiu!
Hej Awentynusiu!
Gdzie jesteś Awentynusiu!?
Cześć Awentynusiu!