Odmiana imienia Awentyś przez przypadki

Awentyś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Awentyś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Awentysia

Celownik
(komu? czemu?):Awentysiowi

Biernik
(kogo? co?):Awentysia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Awentysiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Awentysiu

Wołacz
(hej!):Awentysiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AwentyśDziś dowiedziałam się, że ma na imię Awentyś.
Dla mnie było już jasne, ze Awentyś umiera.
Awentyś chce pójść ze mną na dyskotekę.
Moje drugie imię to właśnie Awentyś.
Awentyś nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AwentysiaW słuchawce usłyszałam głos Awentysia.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Awentysia.
Rodzina Awentysia wyprowadziła się.
Postawa Awentysia była zupełnie inna.
Najbardziej polubiłam ojca Awentysia.

Celownik:
(komu? czemu?)
AwentysiowiTym razem nie damy Awentysiowi dojść do głosu.
Tego Awentysiowi było już za wiele.
Co tej Awentysiowi po głowie chodzi?
Dopiero teraz zrozumiałem, że Awentysiowi coś się stało.
Zostawiam Awentysiowi karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
AwentysiaSpojrzał na Awentysia z zaciekawieniem.
Przyniesiona przez Awentysia kawa okazała się tą nieco gorszą.
Widziałem dzisiaj Awentysia z mojej klasy.
Awentysia natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Obserwuję Awentysia bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AwentysiemSiedzieliśmy z Awentysiem na kanapie.
Razem z Awentysiem zrobiłyśmy obiad.
Wymyśliłam z Awentysiem nową zabawę.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Awentysiem.
Jadę na wycieczkę razem z Awentysiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AwentysiuŚpiewam o Awentysiu.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Awentysiu.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Awentysiu.
Wszyscy dyskutują o Awentysiu.
Chciałbym być teraz przy Awentysiu.

Wołacz:
(hej!)
AwentysiuAwentysiu! Wróć do mnie!
Dziękuję Awentysiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Awentysiu!?
Dobry wieczór Awentysiu!
Hej Awentysiu!