Odmiana imienia Avrilunia przez przypadki

Avrilunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Avrilunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Avriluni

Celownik
(komu? czemu?):Avriluni

Biernik
(kogo? co?):Avrilunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Avrilunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Avriluni

Wołacz
(hej!):Avriluniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AvriluniaMoje drugie imię to właśnie Avrilunia.
Avrilunia tego nie widzi.
Dobrze, że Avrilunia grzecznie śpi.
Mam na imię Avrilunia.
Avrilunia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AvriluniPostawa Avriluni była zupełnie inna.
W słuchawce usłyszałam głos Avriluni.
Ręka Avriluni uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Avriluni.
Wysyłam list do Avriluni.

Celownik:
(komu? czemu?)
AvriluniNapisałem wiersz dzięki Avriluni.
Ten nie pozostał dłużny Avriluni.
Rozalia z troską przyglądała się Avriluni.
Chciałam szybko pochwalić się Avriluni.
Mam nadzieję, że Avriluni również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
AvrilunięNa Avrilunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Podchodzi, całuje Avrilunię i idzie do wyjścia.
Avrilunię znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałem znacząco na Avrilunię.
Odprowadziłam Avrilunię do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AvriluniąJa z Avrilunią chcemy się przebrać za wampiry.
Oboje z Avrilunią wybuchliśmy śmiechem.
Zostaliśmy z Avrilunią w salonie sami.
Śpiewam z Avrilunią.
Jadę z Avrilunią na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AvriluniA o Avriluni to i słowa rzec nie umiał.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Avriluni.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Avriluni.
Piszę o Avriluni.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Avriluni.

Wołacz:
(hej!)
AvriluniuAvriluniu! Wróć do mnie!
Dzień dobry Avriluniu!
Cześć Avriluniu!
Dobranoc Avriluniu!
Avriluniu! Uważaj!