Odmiana imienia Aurelka przez przypadki

Aurelka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aurelka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Aurelki

Celownik
(komu? czemu?):Aurelce

Biernik
(kogo? co?):Aurelkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aurelką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Aurelce

Wołacz
(hej!):Aurelko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AurelkaJutro Aurelka wyjdzie ze szpitala.
Aurelka wraca do domu.
Aurelka tego nie widzi.
Autorem niniejszego tekstu jest Aurelka.
Mam na imię Aurelka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AurelkiTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Aurelki.
Przez cały dzień czułam wzrok Aurelki na sobie.
Piszę list do Aurelki.
Prosimy o pomoc dla Aurelki.
W domu babci Aurelki od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
AurelceOddaję Aurelce list.
Dzięki Aurelce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Coś muszę Aurelce powiedzieć, stoi i czeka.
Powiedz wszystkim i Aurelce, że nic mi nie jest.
Ten nie pozostał dłużny Aurelce.

Biernik:
(kogo? co?)
AurelkęDoprowadził tym Aurelkę do stanu bliskiego apopleksji.
Na Aurelkę spłynęła niewymowna ulga.
Sierżant wpatrywał się w Aurelkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Aurelkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spoglądam na Aurelkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AurelkąByliśmy z Aurelką na jarmarku.
Ja z Aurelką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Refleksyjnie po spotkaniu z Aurelką.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Aurelką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Aurelką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AurelceTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Aurelce.
A przecież nikt inaczej o Aurelce nie pisał.
Wspominam o Aurelce.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Aurelce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Aurelce.

Wołacz:
(hej!)
AurelkoCześć Aurelko!
Hej Aurelko!
Dobranoc Aurelko!
Witaj Aurelko!
Gdzie jesteś Aurelko!?