Odmiana imienia Aurela przez przypadki

Aurela imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aurela

Dopełniacz
(kogo? czego?):Aureli

Celownik
(komu? czemu?):Aureli

Biernik
(kogo? co?):Aurelę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aurelą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Aureli

Wołacz
(hej!):Aurelo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AurelaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Aurela.
Autorem niniejszego tekstu jest Aurela.
Ja i Aurela nie wiedziałyśmy, co robić.
Dobrze, że Aurela grzecznie śpi.
Aurela nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AureliTata Aureli sam opatrzył mi nogę.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Aureli.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Aureli.
Dziadek Aureli w tym czasie miał chorą rękę.
Tato Aureli produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
AureliNapisałem wiersz dzięki Aureli.
Mam nadzieję, że Aureli również się podoba.
Nie wiem, co powiedzieć Aureli.
Przyglądam się Aureli.
Korzysta z okazji, by wyznać Aureli miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
AurelęSpojrzałem znacząco na Aurelę.
Obserwuję Aurelę bardzo uważnie.
Doprowadził tym Aurelę do stanu bliskiego apopleksji.
Na Aurelę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Widzę Aurelę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AureląŚpiewam z Aurelą.
Jadę na wycieczkę razem z Aurelą.
Byliśmy z Aurelą na jarmarku.
Ja z Aurelą chcemy się przebrać za wampiry.
Wieczorem z Aurelą znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AureliA o Aureli to i słowa rzec nie umiał.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Aureli.
Mówimy tu oczywiście o Aureli.
Więcej o Aureli znajdziecie na naszej stronie.
Czasami myślę sobie o Aureli.

Wołacz:
(hej!)
AureloHej Aurelo!
Dobranoc Aurelo!
Aurelo! Uważaj!
Witaj Aurelo!
Aurelo! Wróć do mnie!