Odmiana imienia Aubert przez przypadki

Aubert imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aubert

Dopełniacz
(kogo? czego?):Auberta

Celownik
(komu? czemu?):Aubertowi

Biernik
(kogo? co?):Auberta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aubertem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Aubercie

Wołacz
(hej!):Aubercie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AubertMa na imię Aubert.
Mam na imię Aubert.
Dziś Aubert ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Aubert.
Aubert wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AubertaTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Auberta.
Rodzina Auberta zginęła w wypadku samochodowym.
Najbardziej polubiłam ojca Auberta.
Prosimy o pomoc dla Auberta.
Rozalia podeszła do Auberta.

Celownik:
(komu? czemu?)
AubertowiAubertowi oczy błyszczą.
Opowiadam Aubertowi o swoich zainteresowaniach.
Ten nie pozostał dłużny Aubertowi.
Dzięki Aubertowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Aubertowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
AubertaSpojrzałem znacząco na Auberta.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Auberta bardzo przyjaźnie.
Patrzył na Auberta z pełnym zgrozy podziwem.
Spojrzałam na Auberta.
Na Auberta spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AubertemŚpiewam z Aubertem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Aubertem.
Oboje z Aubertem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Sprzątam pokój z Aubertem.
Ja z Aubertem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AubercieJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Aubercie.
Myślę o Aubercie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Aubercie.
Dobrze, że wspomniałeś o Aubercie.
Przez chwilę pomyślałam o Aubercie.

Wołacz:
(hej!)
AubercieAubercie! Wróć do mnie!
Aubercie! Uważaj!
Hej Aubercie!
Dzień dobry Aubercie!
Witaj Aubercie!