Odmiana imienia Atenusia przez przypadki

Atenusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Atenusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Atenusi

Celownik
(komu? czemu?):Atenusi

Biernik
(kogo? co?):Atenusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Atenusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Atenusi

Wołacz
(hej!):Atenusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AtenusiaW domu Atenusia często urządza rodzicom pokazy mody.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Atenusia.
Jeśli jednak przegrasz, Atenusia zostaje z nami.
Dla mnie było już jasne, ze Atenusia umiera.
Gdzie jest Atenusia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AtenusiSzkoda że Atenusi prawie że w ogóle nie ma.
Przed domem Atenusi zauważyłem wózek z dzieckiem.
Piszę list do Atenusi.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Atenusi.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Atenusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
AtenusiMam nadzieję, że Atenusi również się podoba.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Atenusi coś się stało.
Ja na pewno przekaże swój procent Atenusi.
Zostawiam Atenusi karteczkę i już mnie nie ma.
Musiałam się zwierzyć Atenusi.

Biernik:
(kogo? co?)
AtenusięObserwuję Atenusię bardzo uważnie.
Atenusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Kacper patrzył na Atenusię ze zdumieniem.
Na Atenusię spłynęła niewymowna ulga.
Patrzył na Atenusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AtenusiąJadę na wycieczkę razem z Atenusią.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Atenusią.
Dorota spotkała się z Atenusią.
Ja z Atenusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Obie z Atenusią postawiłyśmy na zmiany.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AtenusiKiedyś chciałam napisać o Atenusi.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Atenusi.
Pamiętajmy o Atenusi i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
To jest pieśń o Atenusi.
Chciałbym być teraz przy Atenusi.

Wołacz:
(hej!)
AtenusiuDziękuję Atenusiu za rozmowę!
Witaj Atenusiu!
Dobranoc Atenusiu!
Atenusiu! Uważaj!
Atenusiu! Gdzie jesteś?