Odmiana imienia Asumptunia przez przypadki

Asumptunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Asumptunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Asumptuni

Celownik
(komu? czemu?):Asumptuni

Biernik
(kogo? co?):Asumptunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Asumptunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Asumptuni

Wołacz
(hej!):Asumptuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AsumptuniaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Asumptunia.
Co robi Asumptunia?
Gdzie jest Asumptunia?
Dobrze, że Asumptunia grzecznie śpi.
Asumptunia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AsumptuniUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Asumptuni.
Muszę pochwalić pomysł Asumptuni.
Postawa Asumptuni była zupełnie inna.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Asumptuni.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Asumptuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
AsumptuniZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Asumptuni.
Coś muszę Asumptuni powiedzieć, stoi i czeka.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Asumptuni coś się stało.
Powiedz wszystkim i Asumptuni, że nic mi nie jest.
Asumptuni wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
AsumptunięNa Asumptunię spłynęła niewymowna ulga.
Przed sesją zapytałam Asumptunię co lubi.
Spojrzał na Asumptunię z zaciekawieniem.
Sierżant wpatrywał się w Asumptunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzała na Asumptunię jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AsumptuniąJa z Asumptunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Razem z Asumptunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Siedzieliśmy z Asumptunią na kanapie.
Refleksyjnie po spotkaniu z Asumptunią.
Siedzieliśmy z Asumptunią na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AsumptuniNa pewno słyszałyście o Asumptuni.
Artykuł o Asumptuni wywołał burzę w mediach.
Rozmawiam o Asumptuni.
Przynajmniej tak myślał tata o Asumptuni.
Nie wspomniałem na początku o Asumptuni.

Wołacz:
(hej!)
AsumptuniuDobranoc Asumptuniu!
Dziękuję Asumptuniu za rozmowę!
Asumptuniu! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Asumptuniu!
Dobry wieczór Asumptuniu!