Odmiana imienia Assan przez przypadki

Assan imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Assan

Dopełniacz
(kogo? czego?):Assana

Celownik
(komu? czemu?):Assanowi

Biernik
(kogo? co?):Assana

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Assanem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Assanie

Wołacz
(hej!):Assanie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AssanNa drugie imię mam Assan.
Assan nie umie śpiewać.
Ma na imię Assan.
Autorem niniejszego tekstu jest Assan.
Assan wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AssanaRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Assana.
Tato Assana produkował abażury.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Assana.
Najbardziej polubiłam ojca Assana.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Assana.

Celownik:
(komu? czemu?)
AssanowiKupiłem Assanowi magnes na lodówkę.
Zszedłem z drogi Assanowi i usiadłem w fotelu.
Dzięki Assanowi święta nabrały nowego wymiaru.
Tego Assanowi było już za wiele.
Mam nadzieję, że Assanowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
AssanaLubię Assana.
Na Assana spłynęła niewymowna ulga.
Podchodzi, całuje Assana i idzie do wyjścia.
Kacper patrzył na Assana ze zdumieniem.
Przyniesiona przez Assana kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AssanemIdę na spacer z Assanem.
Ja z Assanem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Oboje z Assanem wybuchliśmy śmiechem.
Dorota spotkała się z Assanem.
Razem z Assanem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AssanieTej nocy po raz pierwszy śniłam o Assanie.
Mówimy tu oczywiście o Assanie.
Przy Assanie zapomniałem o wszystkim.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Assanie.
Dzisiaj chciałam napisać o Assanie.

Wołacz:
(hej!)
AssanieDziękuję Assanie za rozmowę!
Assanie! Wróć do mnie!
Witaj Assanie!
Cześć Assanie!
Assanie! Gdzie jesteś?