Odmiana imienia Arturo przez przypadki

Arturo imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arturo

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arturo

Celownik
(komu? czemu?):Arturo

Biernik
(kogo? co?):Arturo

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arturo

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arturo

Wołacz
(hej!):Arturo!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArturoZa chwilę wróci Arturo z lasu.
W domu Arturo często urządza rodzicom pokazy mody.
Arturo ma katar i źle się czuje.
Dobrze, że Arturo grzecznie śpi.
Arturo chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArturoRozalia podeszła do Arturo.
Dla Arturo ten pies jest naprawdę bezcenny.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Arturo.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Arturo.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Arturo słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArturoDopiero teraz zrozumiałem, że Arturo coś się stało.
Opowiedziałam Arturo o przykrości która mnie spotkała.
Korzysta z okazji, by wyznać Arturo miłość.
Mam nadzieję, że Arturo również się podoba.
Zostawiam Arturo karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
ArturoPrzed sesją zapytałam Arturo co lubi.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Arturo bardzo przyjaźnie.
Na Arturo moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Arturo.
Patrzył na Arturo z pełnym zgrozy podziwem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArturoRazem z Arturo przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Arturo.
Ja z Arturo chcemy się przebrać za wampiry.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Arturo.
Oboje z Arturo kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArturoAnna sama już nie wie, co myśleć o Arturo.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Arturo.
Dobrze, że wspomniałeś o Arturo.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Arturo.
W powrotnej drodze myślał o Arturo.

Wołacz:
(hej!)
ArturoCześć Arturo!
Witaj Arturo!
Dzień dobry Arturo!
Hej Arturo!
Arturo! Gdzie jesteś?