Odmiana imienia Arturko przez przypadki

Arturko imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arturko

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arturkowi

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Arturka

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Arturkiem

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arturku

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arturka

Wołacz
(hej!):Arturku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArturkoJa i Arturko nie wiedziałyśmy, co robić.
Jeśli jednak przegrasz, Arturko zostaje z nami.
Dla mnie było już jasne, ze Arturko umiera.
Jak już wiecie mam na imię Arturko.
Za chwilę wróci Arturko z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArturkowiTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Arturkowi.
Tata Arturkowi sam opatrzył mi nogę.
Przed sobą ujrzałam rękę Arturkowi.
Tymczasem zauważyłam wpis Arturkowi kilka dni temu.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Arturkowi.

Celownik:
(komu? czemu?)
Tego było już za wiele.
Dopiero teraz zrozumiałem, że coś się stało.
Zostawiam karteczkę i już mnie nie ma.
Co tej po głowie chodzi?
oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
Doprowadził tym do stanu bliskiego apopleksji.
znalazłam w recepcji hotelu.
Nieśmiało gładzi po włosach.
Spojrzałam na jak dopisuje kolejne literki.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez .

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Byliśmy z na jarmarku.
Zostaliśmy z w salonie sami.
Ja z siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Siedzieliśmy z przy basenie.
A sytuacja z rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o .
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o .
Pamiętajmy o i jej rodzinie.
Czasami myślę sobie o .
Mówimy tu oczywiście o .

Wołacz:
(hej!)
Hej !
Dobry wieczór !
! Uważaj!
Dziękuję za rozmowę!
! Gdzie jesteś?