Odmiana imienia Arthur przez przypadki

Arthur imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arthur

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arthura

Celownik
(komu? czemu?):Arthurowi

Biernik
(kogo? co?):Arthura

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arthurem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arthurze

Wołacz
(hej!):Arthurze!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArthurAutorem niniejszego tekstu jest Arthur.
Arthur ma katar i źle się czuje.
Jutro Arthur wyjdzie ze szpitala.
Gdzie jest Arthur?
Arthur nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArthuraZobaczyłam uśmiechniętą twarz Arthura.
Jadę do Arthura.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Arthura słychać.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Arthura.
Najbardziej polubiłam ojca Arthura.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArthurowiDzięki Arthurowi święta nabrały nowego wymiaru.
Kto wie, może Arthurowi wyjdzie do na dobre.
Dzięki Arthurowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Od początku próbujemy pomóc Arthurowi.
Nie wiem, co powiedzieć Arthurowi.

Biernik:
(kogo? co?)
ArthuraZdjęcie przesłane przez Arthura.
Spojrzał na Arthura i uśmiechnął się.
Spojrzałam na Arthura.
Spojrzałam na Arthura jak dopisuje kolejne literki.
Przed sesją zapytałam Arthura co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArthuremZostanę tu tylko z Arthurem i chłopakami.
Rozmawiam z Arthurem.
Sprzątam pokój z Arthurem.
Siedzieliśmy z Arthurem przy basenie.
Razem z Arthurem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArthurzeNa koniec parę słów o Arthurze.
Wszyscy dyskutują o Arthurze.
Kilka słów od autora materiału o Arthurze.
Piszę o Arthurze.
Dzisiaj chciałam napisać o Arthurze.

Wołacz:
(hej!)
ArthurzeDziękuję Arthurze za rozmowę!
Hej Arthurze!
Arthurze! Uważaj!
Gdzie jesteś Arthurze!?
Dobranoc Arthurze!