Odmiana imienia Arnuś przez przypadki

Arnuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arnuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arnusia

Celownik
(komu? czemu?):Arnusiowi

Biernik
(kogo? co?):Arnusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arnusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arnusiu

Wołacz
(hej!):Arnusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArnuśJeśli jednak przegrasz, Arnuś zostaje z nami.
Arnuś nie umie grać na gitarze.
Arnuś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ja i Arnuś nie wiedziałyśmy, co robić.
Moje drugie imię to właśnie Arnuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArnusiaRodzina Arnusia wyprowadziła się.
Tymczasem zauważyłam wpis Arnusia kilka dni temu.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Arnusia.
Postanowiłam zadzwonić do Arnusia.
Najbardziej polubiłam ojca Arnusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArnusiowiMama przyznała rację Arnusiowi.
Korzysta z okazji, by wyznać Arnusiowi miłość.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Arnusiowi.
Tego Arnusiowi było już za wiele.
Tym razem nie damy Arnusiowi dojść do głosu.

Biernik:
(kogo? co?)
ArnusiaSpoglądam na Arnusia.
O jego personalia miałam spytać Arnusia prywatnie.
Spojrzała na Arnusia jeszcze raz.
Arnusia znalazłam w recepcji hotelu.
Widzę Arnusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArnusiemRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Arnusiem.
Ja z Arnusiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Siedzieliśmy z Arnusiem na ławce w parku.
Zostaliśmy z Arnusiem w salonie sami.
Wieczorem z Arnusiem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArnusiuOd ostatniego wpisu o Arnusiu wydarzyło się sporo.
Mamrotał coś o Arnusiu, gdy podtrzymywał się ściany.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Arnusiu.
Nie wspomniałem na początku o Arnusiu.
Na koniec parę słów o Arnusiu.

Wołacz:
(hej!)
ArnusiuWitaj Arnusiu!
Arnusiu! Gdzie jesteś?
Dziękuję Arnusiu za rozmowę!
Hej Arnusiu!
Gdzie jesteś Arnusiu!?