Odmiana imienia Arne przez przypadki

Arne imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arne

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arnego

Celownik
(komu? czemu?):Arnemu

Biernik
(kogo? co?):Arnego

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arnym

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arnym

Wołacz
(hej!):Arne!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArneW domu Arne często urządza rodzicom pokazy mody.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Arne.
Ma na imię Arne.
Autorem niniejszego tekstu jest Arne.
Gdzie jest Arne?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArnegoNie lubię Arnego.
Rodzina Arnego zginęła w wypadku samochodowym.
W sobotę są urodziny Arnego.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Arnego.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Arnego.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArnemuMama przyznała rację Arnemu.
Arnemu oczy błyszczą.
Rozalia z troską przyglądała się Arnemu.
Arnemu udało się usłyszeć tylko parę słów.
Kto wie, może Arnemu wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
ArnegoPrzeprosiłam Arnego i poszłam dalej.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Arnego.
Arnego zaczęło to nieco irytować.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Arnego.
W końcu obudzili Arnego, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArnymRazem z Arnym znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Arnym.
Zginął w pojedynku z Arnym.
Pracuję z Arnym.
Wczoraj wracamy z Arnym od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArnymPomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Arnym.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Arnym.
Myślałam cały czas tylko o Arnym.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Arnym.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Arnym.

Wołacz:
(hej!)
ArneArne! Gdzie jesteś?
Arne! Wróć do mnie!
Dobranoc Arne!
Dobry wieczór Arne!
Gdzie jesteś Arne!?