Odmiana imienia Arnolda przez przypadki

Arnolda imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arnolda

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arnoldy

Celownik
(komu? czemu?):Arnoldzie

Biernik
(kogo? co?):Arnoldę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arnoldą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arnoldzie

Wołacz
(hej!):Arnoldo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArnoldaDla mnie było już jasne, ze Arnolda umiera.
Arnolda tego nie widzi.
Arnolda chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jutro Arnolda wyjdzie ze szpitala.
Co robi Arnolda?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArnoldyArnoldy siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Tato Arnoldy produkował abażury.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Arnoldy.
Postanowiłam zadzwonić do Arnoldy.
Jadę do Arnoldy.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArnoldzieRozalia z troską przyglądała się Arnoldzie.
Napisałem wiersz dzięki Arnoldzie.
Tym razem nie damy Arnoldzie dojść do głosu.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Arnoldzie coś się stało.
Opowiadam Arnoldzie o swoich zainteresowaniach.

Biernik:
(kogo? co?)
ArnoldęSpoglądam na Arnoldę.
Oszołomienie spadło teraz na Arnoldę i na moment odebrało mu wigor.
Lubię Arnoldę.
Patrzy na Arnoldę wyczekująco.
Arnoldę zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArnoldąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Arnoldą.
Karolina miała się spotkać z Arnoldą przed szkołą.
Idę na spacer z Arnoldą.
Obie z Arnoldą miałyśmy ochotę skakać do góry.
Zobacz wywiad z Arnoldą oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArnoldzieZwiązana jest z nią legenda o Arnoldzie.
Dobrze, że wspomniałeś o Arnoldzie.
Pamiętajmy o Arnoldzie i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Arnoldzie.
Myślał o Arnoldzie i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
ArnoldoDzień dobry Arnoldo!
Arnoldo! Uważaj!
Dobry wieczór Arnoldo!
Arnoldo! Gdzie jesteś?
Arnoldo! Wróć do mnie!