Odmiana imienia Armin przez przypadki

Armin imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Armin

Dopełniacz
(kogo? czego?):Armina

Celownik
(komu? czemu?):Arminowi

Biernik
(kogo? co?):Armina

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arminem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arminie

Wołacz
(hej!):Arminie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArminGdzie jest Armin?
Moje drugie imię to właśnie Armin.
Jeśli jednak przegrasz, Armin zostaje z nami.
Jak już wiecie mam na imię Armin.
Armin tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArminaSerce Armina stanęło na moment.
Tata Armina opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przed domem Armina zauważyłem wózek z dzieckiem.
Tata Armina poszedł otworzyć drzwi.
W sobotę są urodziny Armina.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArminowiOddaję Arminowi list.
Napisałem wiersz dzięki Arminowi.
Tym razem nie damy Arminowi dojść do głosu.
Arminowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zaproponowałem Arminowi dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
ArminaPrzed wejściem spotkaliśmy Armina.
Armina zaświerzbiały ręce.
Armina natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Przed sesją zapytałam Armina co lubi.
Widzę Armina.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArminemRazem z Arminem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Zobacz wywiad z Arminem oraz innymi uczestnikami finału.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Arminem.
Razem z Arminem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Wieczorem z Arminem znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArminieRozmawiam o Arminie.
Śpiewam o Arminie.
Czasami myślę sobie o Arminie.
Przygotowuje książkę o Arminie.
Związana jest z nią legenda o Arminie.

Wołacz:
(hej!)
ArminieGdzie jesteś Arminie!?
Witaj Arminie!
Dobranoc Arminie!
Dziękuję Arminie za rozmowę!
Hej Arminie!