Odmiana imienia Arletusia przez przypadki

Arletusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Arletusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Arletusi

Celownik
(komu? czemu?):Arletusi

Biernik
(kogo? co?):Arletusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Arletusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Arletusi

Wołacz
(hej!):Arletusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ArletusiaW domu Arletusia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dla mnie było już jasne, ze Arletusia umiera.
Mam na imię Arletusia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Arletusia.
Autorem niniejszego tekstu jest Arletusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ArletusiSerce Arletusi stanęło na moment.
W sobotę są urodziny Arletusi.
Dziadek Arletusi w tym czasie miał chorą rękę.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Arletusi.
Nie ma Arletusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
ArletusiArletusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Ten nie pozostał dłużny Arletusi.
Przyglądam się Arletusi.
Arletusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Mama przyznała rację Arletusi.

Biernik:
(kogo? co?)
ArletusięObserwuję Arletusię bardzo uważnie.
Arletusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Na Arletusię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Arletusię znalazłam w recepcji hotelu.
Patrzy na Arletusię wyczekująco.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ArletusiąJadę na wycieczkę razem z Arletusią.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Arletusią.
Ja z Arletusią chcemy się przebrać za wampiry.
Zostaliśmy z Arletusią w salonie sami.
Obie z Arletusią miałyśmy ochotę skakać do góry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ArletusiMowa oczywiście o Arletusi.
Pamiętajmy o Arletusi i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Kto dziś pamięta o Arletusi.
Piszę o Arletusi.
Przez chwilę pomyślałam o Arletusi.

Wołacz:
(hej!)
ArletusiuHej Arletusiu!
Dzień dobry Arletusiu!
Witaj Arletusiu!
Dziękuję Arletusiu za rozmowę!
Arletusiu! Uważaj!