Odmiana imienia Anzelmunia przez przypadki

Anzelmunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anzelmunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anzelmuni

Celownik
(komu? czemu?):Anzelmuni

Biernik
(kogo? co?):Anzelmunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anzelmunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anzelmuni

Wołacz
(hej!):Anzelmuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnzelmuniaAutorem niniejszego tekstu jest Anzelmunia.
Mam na imię Anzelmunia.
Anzelmunia nie umie śpiewać.
Ja i Anzelmunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Anzelmunia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnzelmuniDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Anzelmuni.
Zaproszenia na urodziny Anzelmuni są gotowe.
W domu babci Anzelmuni od zawsze stał stary zegar.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Anzelmuni.
Szkoda że Anzelmuni prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnzelmuniZerwał jabłko i podał je Anzelmuni.
Ten nie pozostał dłużny Anzelmuni.
Oczywiście każdy przyzna rację Anzelmuni.
Anzelmuni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Kto wie, może Anzelmuni wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
AnzelmunięObserwuję Anzelmunię bardzo uważnie.
Przeprosiłam Anzelmunię i poszłam dalej.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Anzelmunię bardzo przyjaźnie.
Spojrzałam na Anzelmunię.
Anzelmunię zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnzelmuniąJadę na wycieczkę razem z Anzelmunią.
Razem z Anzelmunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Anzelmunią.
Sprzątam pokój z Anzelmunią.
Zobacz wywiad z Anzelmunią oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnzelmuniPrzynajmniej tak myślał tata o Anzelmuni.
To jest pieśń o Anzelmuni.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Anzelmuni.
A przecież nikt inaczej o Anzelmuni nie pisał.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Anzelmuni.

Wołacz:
(hej!)
AnzelmuniuAnzelmuniu! Gdzie jesteś?
Anzelmuniu! Uważaj!
Dzień dobry Anzelmuniu!
Cześć Anzelmuniu!
Anzelmuniu! Wróć do mnie!