Odmiana imienia Antonek przez przypadki

Antonek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Antonek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Antonka

Celownik
(komu? czemu?):Antonkowi

Biernik
(kogo? co?):Antonka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Antonkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Antonku

Wołacz
(hej!):Antonku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AntonekAntonek ma katar i źle się czuje.
Mam na imię Antonek.
Antonek odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Moje drugie imię to właśnie Antonek.
Antonek chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AntonkaNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Antonka.
Szkoda że Antonka prawie że w ogóle nie ma.
Przez cały dzień czułam wzrok Antonka na sobie.
Pożyczę od Antonka samochód i możemy jechać.
Wysyłam list do Antonka.

Celownik:
(komu? czemu?)
AntonkowiOddaję Antonkowi list.
Chciałam szybko pochwalić się Antonkowi.
Nie wiem, co powiedzieć Antonkowi.
Mam nadzieję, że Antonkowi również się podoba.
Antonkowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
AntonkaSpojrzał na Antonka i uśmiechnął się.
Popatrzyłam na Antonka przekonana, że zacznie mówić dalej.
Na Antonka spłynęła niewymowna ulga.
Odprowadziłam Antonka do wyjścia.
Spojrzałam na Antonka.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AntonkiemRozmawiam z Antonkiem.
Powinnam jednak pojechać z Antonkiem.
Ja z Antonkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Jadę z Antonkiem na dyskotekę.
Sprzątam pokój z Antonkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AntonkuZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Antonku.
Od ostatniego wpisu o Antonku wydarzyło się sporo.
Piszę o Antonku.
Pamiętam o Antonku.
Przy Antonku zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
AntonkuDzień dobry Antonku!
Cześć Antonku!
Antonku! Uważaj!
Antonku! Gdzie jesteś?
Hej Antonku!