Odmiana imienia Anton przez przypadki

Anton imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anton

Dopełniacz
(kogo? czego?):Antona

Celownik
(komu? czemu?):Antonowi

Biernik
(kogo? co?):Antona

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Antonem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Antonie

Wołacz
(hej!):Antonie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AntonDobrze, że Anton grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Anton.
Dziś Anton ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Anton ma katar i źle się czuje.
Anton tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AntonaPrzed sobą ujrzałam rękę Antona.
Rodzina Antona zginęła w wypadku samochodowym.
Wysyłam list do Antona.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Antona.
Pożyczę od Antona samochód i możemy jechać.

Celownik:
(komu? czemu?)
AntonowiZaproponowałem Antonowi dwa tematy.
Oczywiście każdy przyzna rację Antonowi.
Kupiłem Antonowi magnes na lodówkę.
Dzięki Antonowi święta nabrały nowego wymiaru.
Proszę Antonowi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
AntonaPożegnali w końcu Antona i wyszli razem.
Kacper patrzył na Antona ze zdumieniem.
Przed sesją zapytałam Antona co lubi.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Antona.
Antona natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AntonemRazem z Antonem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Dorota spotkała się z Antonem.
Razem z Antonem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
A sytuacja z Antonem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Antonem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AntonieMamrotał coś o Antonie, gdy podtrzymywał się ściany.
W powrotnej drodze myślał o Antonie.
Związana jest z nią legenda o Antonie.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Antonie.
Dobrze, że wspomniałeś o Antonie.

Wołacz:
(hej!)
AntonieDziękuję Antonie za rozmowę!
Antonie! Uważaj!
Dobry wieczór Antonie!
Dzień dobry Antonie!
Antonie! Gdzie jesteś?