Odmiana imienia Anteruś przez przypadki

Anteruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Anteruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Anterusia

Celownik
(komu? czemu?):Anterusiowi

Biernik
(kogo? co?):Anterusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Anterusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Anterusiu

Wołacz
(hej!):Anterusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AnteruśZa chwilę wróci Anteruś z lasu.
Autorem niniejszego tekstu jest Anteruś.
Anteruś chce pójść ze mną na spacer.
Co robi Anteruś?
Jeśli jednak przegrasz, Anteruś zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AnterusiaNajbardziej polubiłam ojca Anterusia.
Anterusia siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Anterusia.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Anterusia.
Jadę do Anterusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
AnterusiowiDzięki Anterusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Oczywiście każdy przyzna rację Anterusiowi.
Napisałem wiersz dzięki Anterusiowi.
Ja na pewno przekaże swój procent Anterusiowi.
Dzięki Anterusiowi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
AnterusiaPatrzył na Anterusia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Przed sesją zapytałam Anterusia co lubi.
Spojrzał na Anterusia z zaciekawieniem.
Spojrzałam na Anterusia w wymownym geście.
Anterusia natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AnterusiemObie z Anterusiem postawiłyśmy na zmiany.
Razem z Anterusiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Siedzieliśmy z Anterusiem na kanapie.
Sprzątam pokój razem z Anterusiem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Anterusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AnterusiuDzisiaj chciałam napisać o Anterusiu.
Artykuł o Anterusiu wywołał burzę w mediach.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Anterusiu.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Anterusiu.
No a teraz trochę więcej o Anterusiu.

Wołacz:
(hej!)
AnterusiuDobranoc Anterusiu!
Anterusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Anterusiu!
Hej Anterusiu!
Gdzie jesteś Anterusiu!?